.bmp)
Oleh :
Cerite jaman gekmarek. Waktu iye agek ngetren jajanan es pasong. Bise dikatekan ge’ baru-barunye es pasong dikannal di kampong Merabuan. Sabbut ajak namenye Maksu Painah, die punye anak 5, maseh kaccik-kaccik, maklomlah rapat beranaknye, kan banyak anak banyak arijakki nye urang jaman dolok. Maksud ati nak mbaikke’ naseb, jadi sepakatlah dua’ laki-bini untok buat anak banyak2. tapi malang an bise di bace, pas waktu Maksu ye buntingkan anaknye yang kelima, lakinye pun mati ditimpak kayu balo’ waktu kerajje di PT. Jadilah die ngurusse’ anaknye yang lima’ urang ye sorangan.
Balik agek ke cerite es pasong. Silama’ jajanan es pasong ye masok ke kampong, belom suah sikalipun Maksu ye mballikan anak2nye, padahal rase ape dah carratnye anak2nye yang 5 urang nak merasekan rase es pasong ye, tapi karne tau ummaknye an beduit nak beli, anak2nye ye pun tau dire’ an mao’ nak nyusahhe’ ummaknye. Tiap kali ade es pasong lintas yang bunyinye pot pot pot....anak-anak Maksu Painah cume bise belior-lior mbayangkan rasenye (tang lalu jadi cerite saddeh tok ih???)
Kebatollan tok ge’ musem lakak beranyi. Maksu pun jual padinye sikarong singamput. Die nak mbarrek kajjutan ke anak-anaknye. ”Mun ade agek es pasong lewat aku nak mbalikan anak-anakku”, kate Maksu dalam ati. Suke lah inyan rase diatinye karne barrok dapat duit buat beli es pasong. Jak die pun carrat juak nak makannye gassa’ang
Dari jaoh kadangaran bunyi, pot pot pot.....pot pot pot....
Hah, es pasong lintas jinnye, di saroeknyelah bang buncit yang jualan es pasong, urang tanah itam. Wueh, anak-anaknye yang agek maing cak lele di sinampang rumahnye langsong becacak ndakatte’ ummaknye dengan muke suke cite. Maklom nak kanak belikan es pasong. Masing-masing dapat sige’, termasok Maksu Painah. Duduklah 6 beranak ye di teras rumah, sambil nikmatte’ es pasong. ”Getto’ gasa’ang rase es pasong we Mak ih, nyamaaaaaan lah inyan?” kate si dare sambil jilattek tangannye yang dilelehe’ es.
”Ati-ati makannye ye, kallak koyak pasongnye tok e, lalah kitte kebayaran”kate Maksu ke anak-anaknye.
”Yo yo, tang ditinggalkannye leh Pak Buncit i, kitte ballom belakkaan makannye be, capat sikitlah makannye ye, cappat mak ngajjar pak buncit nak mbalikkan pasongnye tok”kate Maksu Painah.
Lakkak anak2nye makan, becacaklah Maksu ye ngajar Pak Buncit. ”Oi pak Buncit, yo pasongnye tok tang ditinggalkan?”
”Ngape udek Maksu? Tang daan dimakan pasongnye ye? Bise dimakan oooiii” kate Pak Buncit sambil ngakak nawa’kan Maksu Painah ye tade.
Maksu Painah pun balik agek ke rumahnye sambil bawa pasong es. Sampai di rumah barrok dirasenye, ”Gasa’ang bise dimakan bande ittok yak....ku kire be jak kerattas urang buat pasongnye tok e”. Betawalah keanam beranak ye tade’ di teras rumah sambil ngannang keluguan die anak-beranak....
Wuakakakakakakakkkkkkk!
Ngaliek nda sih???
dikutip dari :http://www.facebook.com/topic.php?uid=91167420902&topic=9722
0 Comments